شراب فرقت

سلام

 یک کم دیر اومدم قبول دارم اخه سرم خیلی شلوغ بود اما حالا  که اومدم!!!

راستش مطلبی که الان می خواهم بنویسم مر بوط می شه به ذات خودمون یا بهتر بگم به نفسمون هر کولی که تو وجودمونه.

اینکه چرا این قدر گناه می کنیم وحتی وقتی یک کم می خواهیم  ادم  شیم و گناهی رو ترک کنیم نمی شه

و نمی تونیم   واقعا چرا ؟ چند وقتی روی این مسئله فکر می کردمو توی کتابها ی مختلف شنا. دست اخر انچه نصیبم شد را بیان می کنم:

همه گناهها  گرفته از  صغیره تا کبیره

ناشی از یک حسی که در درونمون شکل می گیره و زمانی که می خوایم گناه کنیم فقط اونو در نظر می گیریم

و اون حس چیزی نیست جز حب نفس

دروغ می گوییم چون می خواهیم خودمان را از مهلکه نجات دهیم یا چیزی را به دست اوریم

بخل می ورزیم چون می خواهیم حتی همه دنیا  برای ما باشه. 
 

حسد داریم چون ما باید برتر از همه باشیم

غیبت می کنیم چون باید...

بقیه گناهها را خود تون حسابشو بکنید

ما خودمون رو فقط میخواهیم در حالی که باید بدانیم اگر دلمون برای خودمون میسوزه باید خود مون رو در نظر نگیریم

وقتی چشمامون دیگه خودمون و ندید اونوقت خیلی از چیزای دیگه رو می بینه .

چیزایی که ادماییکه نمی تونند از نوک دماغشون اون ور ترو ببینند نمی تونند  ببینند

دیگه هر وقت خواستیم گناه کنیم خودمون تفریق می کنیم و دست اخر از خیر گناه می گذ ریم تازه خودمون و به

دست می اریم روح پیدا می کنیم وبزرگ می شیم.